سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
از موقعی که اون خونه بودیم و کلی خاطره داشتم، اینجا ننوشتم. الان طبقه ی سوم خونه ی جدیدمون و دور از هیاهو تنها و راحت می نشینم پشت سیستم و لذت می برم.
هنوز دو هفته تا تموم شدن امتحان هام مونده. این ترم خدا رو شکر امتحان ها رو خیلی راحت گرفتن و فکر کنم تا آخر هم ادامه داشته باشه. امسال رای دادنم به کل با سالهای قبل فرق داشت. کلی حرف زدیم. بحث می کردیم. دوست داشتم به کسی رای بدم که واقعا شایسته باشه.
راستش توی چهارسال قبل با احمدی نژاد مخالف بودم و این دوره هم نمی خواستم بهش رای بدم اما بین این چهار نفر از بد و بدتر، بد رو انتخاب کردم. به خاطر گرانی ای که شد. به خاطر دو نفر از اعضای خونوادمون که از کار بیکار شدن. و سابقه ی هشت، نه سالشون هیچ شد. اما اینها دلیل نشد که بخوام بهش رای ندم. چون ریشه ی بیکار شدن رو بررسی کردم و اصلا به جناب احمدی نژاد و دولتش ربطی نداشت. هر چند چند هزار نفر بیکار شدن.
بین کسانی که چندین ساله می بینم رای نمیدن این دوره رای دادن و اون هم به احمدی نژاد. و این کاملا برای همه روشن بود که این همه شور و شلوغ کردن بعضی از کاندیدها فقط ظاهر بوده و و مردم در خانه هایشان بالاتر از این ها فکر می کردند و بالاخره 22 خرداد همه چیز روشن شد. خوشحالم. از شجاعت و اعتماد به نفس احمدی نژاد خوشم میاد. از این که می دونم توی کشورم اسلام و ایمان رو حفظ و قوی تر خواهد کرد بیشتر بهش اعتماد می کنم. و چندین دلیل دیگه که باعث شد نظرم در موردش برگرده و من بهش رای بدم.
از خدا میخوام خیلی زود وضع آروم بشه و فرصت رو هر چه بیشتر از اینا به دشمن ندن بعضی ها!
